Εκτός από την πρωταρχική της λειτουργία, δηλαδή την παραγωγή τροφίμων και ινών, η γεωργία μπορεί επίσης να σχεδιάζει το τοπίο, να προστατεύει το περιβάλλον και το έδαφος και να διατηρεί τη βιοποικιλότητα, να διαχειρίζεται τους πόρους με βιώσιμο τρόπο, να συμβάλλει στην κοινωνικοοικονομική επιβίωση των αγροτικών περιοχών και να εγγυάται την επισιτιστική ασφάλεια. Όταν η γεωργία προσθέτει μία ή περισσότερες από αυτές τις λειτουργίες στον πρωταρχικό της ρόλο, μπορεί να οριστεί ως πολυλειτουργική”. (ΟΟΣΑ – Οργανισμός Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας – 2001). Σύμφωνα με τον ορισμό της Γενικής Διεύθυνσης Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η πολυλειτουργικότητα συγκεντρώνει τους “συμπληρωματικούς ρόλους που διαδραματίζει η γεωργία μέσα στην κοινωνία, εκτός από το ρόλο της ως παραγωγού τροφίμων”, συμπεριλαμβανομένων “της παροχής δημόσιων αγαθών, όπως η ασφάλεια των τροφίμων, η αειφόρος ανάπτυξη, η προστασία του περιβάλλοντος, η ζωτικότητα της υπαίθρου και η διατήρηση μιας γενικής ισορροπίας μέσα στην κοινωνία μεταξύ των εισοδημάτων των γεωργών και των εισοδημάτων των ανθρώπων άλλων επαγγελμάτων”. Η πολυλειτουργικότητα της γεωργίας μπορεί να οριστεί ως η “ικανότητα του πρωτογενούς τομέα να παράγει δευτερογενή αγαθά και υπηρεσίες διαφόρων ειδών που συνδέονται από κοινού και σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτα με την παραγωγή προϊόντων που προορίζονται για ανθρώπινη και ζωική κατανάλωση”.
